Carolina drama 10

-Kochanie… - przejechał powolutku dłonią po jej udzie – wiesz… dawno tego nie robiliśmy.

-Czego niby? – Oderwała oczy od książki i spojrzała na niego ze znudzeniem.

-No wiesz… - odgarnął jej włosy za ucho i szepnął – nie kochaliśmy się dawno.

-Ty tylko o jednym! Poza tym nie możemy – ściszyła głos – Natalie…

-Mogę być cicho…

-Chodzi o mnie głuptasie! Ja nie umiem być cicho!

-To zatkam ci buzie rękę czy coś?

-Spadaj!

-No, ale mam na ciebie zajebistą ochotę.

-Jeny, przecież możecie uprawiać seks, nie zabraniam wam! – Przyszła do salonu roześmiana dziewczyna i usiadła na wolnym fotelu. Kirk był w niebo wzięty, a Lumen cała zaczerwieniona. – Jeśli wam przeszkadza moja obecność, to mogę wyjść na jakieś parę godzin i…

-Daj spokój, nigdzie nie musisz wychodzić! – Powiedziała szybko Lu. Chyba bała się, że coś się jej może stać. – Na pewno nie będzie ci to przeszkadzać?

-Na pewno. Śpię na dole, więc i tak pewnie nic nie usłyszę. A nawet jeśli, to na przyszłość kupię sobie jakieś zatyczki do uszu czy coś. To nie problem. Pieprzcie się ile wlezie. – Zachichotała. – Żeby wam tylko na zdrowie wyszło!

-Ty nie jesteś normalna – roześmiała się Lumen. – Wiesz… tobie też by się przydał jakiś facet na stałe!

-Lu! Ona jeszcze nie jest nawet pełnoletnia! Co z ciebie za matka?!

            Ta wypowiedź rozbawiła obie dziewczyny do łez. Popatrzyły po sobie i wybuchły jeszcze większym śmiechem.

-Mam pomysł! Idziemy dziś całą trójką nachlać się do jakiegoś baru!

-Nieee…. Natalie, ja mam lepszy. Dziś idziemy pić szóstką!

-Że co?

-No pójdziemy z chłopakami.

-Lu, kochanie, z jakimi ty kurwa chłopakami chcesz iść?!

-Jak to z jakimi? Twoimi głuptasie!

-Ja… aaaaa… teraz rozumiem. Ale… oni są dziwni.

-Nie obchodzi mnie to, chcę poznać zespół mojego faceta!

~*~

-To jest Lars, a tamten C…

-Jestem Cliff – jako jedyny przywitał się normalnie z dziewczynami podając im rękę.

-Ja jestem Lumen, a to Natalie.

-Chłopie chyba żartujesz! Obracasz dwie takie piękne laski?!

-Tylko jedną – zaśmiała się Lu. – Lars, tylko mnie, Nat to przyjaciółka. – spojrzała na nią i uśmiechnęła się.

-Czyli jesteś wolna? – perkusista rozpromieniał i przysunął się bliżej niej. – To co mała, opowiedz mi coś o sobie?

-Lars, zostaw ją w spokoju! – Warknął Kirk na niego, ale to nic nie dało.

-No co? Śliczna jest, chyba mam prawo ją poderwać?

-Nie jest dla ciebie!

-A niby dla kogo?

-Sama zdecyduje.

-Kochanie, decyduj, bierzesz mnie?

Natalie wybuchnęła śmiechem i spojrzała na niego. Cmoknęła go w policzek i nie przestawała się śmiać.

-Oj Lars, Lars, jasne, że tak!

            W tej chwili do stolika podszedł jakiś wysoki blondyn, nieco niższy od Cliffa. Ubrany był w skórzane spodnie i jakąś czarną koszulkę. Spojrzał najpierw na dziewczyny ze zdziwieniem, a potem z obojętnością.

-Mam nadzieje, że bardzo się nie spóźniłem! Autobus mi uciekł. – Zajął wolne miejsce obok Lumen. Westchnął i spojrzał na nią, potem na Natalie i znów na Lu. – Dobra, coście za jedne?

-To Lumen – wskazał na blondynkę Kirk – moja dziewczyna, a to Natalie nasza przyjaciółka.

-Ekhem! Natalie to moja dziewczyna!

-Chciałbyś – zachichotała Nat.

-Aha… a ja James… idę po piwo, a co wam?

            Lumen wstała zaraz za nim i poszła mu pomóc przytargać alkohol.

-Jesteś z Kirkiem?

-Tak…

-A ta druga?

-Natalie? Nat jest sama ze sobą – zaśmiała się. – A co, zainteresowany?

-Ładna jest.

-A no racja, przespałabym się z nią.

-Ja też…

-Hola, hola! Ona nie jest dla ciebie! Jesteś dla niej za… stary!

-Ile ma lat?

-17… w sumie między mną a Kirkiem też jest różnica 3 lat, ale ja jestem pełnoletnia. Jeśli ją tkniesz, to… to…

-To co?- Zaśmiał się.

-Jeszcze nie wiem co, ale coś ci zrobię!

-Obiecujesz?

-Ej! Mam chłopaka!

-No i co z tego?

-Kocham go i nie rzucę go dla jakieś blond małpy!

-Odezwała się głupia blondynka!

-Nie pozwalaj sobie.

-To ty sobie nie pozwalaj słońce!

-Słońce?! Jakie kurwa słońce?! Mam…

-Tak, wiem, masz Kirka. Ale jakbyś go nie miała, to byś tu i teraz była moja.

-Chciałbyś!

-No, chciałbym. – Zmierzył ją wzrokiem i na chwilę się rozmarzył. – Bardzo bym chciał!

-Zboczeniec!

-Nawet nie wiesz jakim zboczeńcem jestem… o taaaak!

            Dziewczyna miała ochotę go spoliczkować, bo ją wkurzył, ale w sumie nic takiego nie zrobił, tylko żartował. Oboje wzięli kufle z piwem i wrócili do stolika.

-Lu – szepnął Kirk – nie powinnaś pić… leki…

-Daj spokój, ostatnio jakoś ci to nie przeszkadzało. Tylko jedno piwo mamo, jedno. – Cmoknęła go w policzek a potem delikatnie w usta.

-Ejta! Nie obrzydzajcie mi piwa! – Warknął Lars, a oni na złość zaczęli się namiętniej całować.

-Kirk, ja idę zapalić, James przepuścisz mnie?

-Nie…

-Ok. – Dziewczyna wstała i próbowała przejść nad jego nogami, ale ten specjalnie jej to utrudniał. – Bo użyję siły!

-Dobra, dobra!

-Natalie, idziesz ze mną!

-Może pójść z wami, żeby no wiecie… dla ochrony? – zaproponował zatroskany Kirk.

-Będziemy dwie kochanie, poradzimy sobie.  – Uśmiechnęła się do niego. Chwyciła swoją koleżankę za rękę i wyciągnęła na zewnątrz. – Kurwa, trzeba było wziąć kurtki!

-Zawsze możemy się do siebie przytulić – wybuchnęły śmiechem, kiedy wyobraziły sobie tę scenę. 

-Chcesz zapalić?

-Jasne!

-Kurwa, ostatni! – Lumen była rozwścieczona na siebie, że nie kupiła nowej paczki fajek. Rozglądnęła się po ulicy, czy przypadkiem nie ma gdzieś w pobliżu jakiegoś sklepu czy kiosku, ale nic nie było, totalne zadupie! – Będziemy musiały zapalić po studencku, chyba że nie chcesz?

-To znaczy jak?

-Pokażę Ci! – Odpaliła sobie papierosa i zaciągnęła się dymem. Objęła twarz Natalie dłońmi i przybliżyła do jej swoją. Zbliżyła swoje usta do jej i chuchnęła dymem. Druga dziewczyna była zdziwiona taką bliskością z blondynką, ale nie przeszkadzało jej to, nawet podobało jej się! Przechodzący obok faceci z wrażenia aż się zatrzymali i zaczęli krzyczeć, żeby się pocałowały, co bardzo je rozbawiło.

-Podobało mi się!

-Chcesz jeszcze kochanie? – zapytała uwodzicielsko Lu. Odpowiedź była twierdząca, więc w ten sposób wypaliły całego papierosa i wróciły do środka.

-Lu! Nie wzięłaś kurtki!

-Daj spokój słońce, Nat mnie ogrzała. –Spojrzały po sobie i wybuchły gromkim śmiechem

-O taaaak... było gorąco!

-Co żeście tam kurwa robiły?! – Zapytał zdenerwowany chłopak.

-Paliłyśmy papierosa, nic takiego, nie masz o co być zazdrosny. – Puściła oczko do Natalie i znów zaczęły chichotać.

~*~

-Kurwa! – Dziewczyna naciągnęła najbardziej jak się dało swoją koszulkę. – James, co ty tu kurwa mać robisz?!

-No ten… byłem u Nat? – Zmierzył ją wzrokiem i uśmiechnął się na widok jej nagich nóg.

-Jak to kurwa byłeś u Nati?! Pieprzyłeś ją?!

-No… trochę… tak ze 2 razy, a potem mi jeszcze raz obciągnęła. Matko, jaka ona jest zajebista!

-Ja cię kurwa mać zapierdolę! – Spoliczkowała go dwa razy, solidnie, żeby zapamiętał. – Ona jest nieletnie chuju i dobrze o tym wiesz! – Pogroziła mu palcem jak małemu dziecku.

-Letnia, nie letnia, ale i tak zajebista w łóżku.

-Nie no kurwa, ja nie wierzę!

-Uwierz skarbie, pewnie jest lepsza od ciebie, musimy kiedyś się o tym przekonać.

-Kirk! – Wydarła się na całe gardło, żeby jej chłopak usłyszał. Biedny myślał, że się coś stało i przybiegł najszybciej do kuchni jak mógł.
-Co się stało… czemu jesteś prawie naga, a w kuchni jest James?

-Jego się zapytaj!

-Ja nie mam pojęcia, czemu twoja laska jest półnaga, ale zajebiście mi się to podoba!

-Ej, ej, ej nie zapędzaj się tak! – Wreszcie ktoś stanął w jej obronie. – Idź się ubrać kochanie, a ja z nim pogadam.

            Dziewczyna wyszła z kuchni do sypialni ubrać się w skórzane spodnie i koszulkę z Led Zeppelin. Zeszła na dół do pokoju Nat, a ta jeszcze w łóżku leżała i spała! Podeszła do niej i zaczęła ją budzić lekkimi szturchnięciami.

-Nat, mamy do pogadania!

            Natalie niechętnie otworzyła zaspane oczy i spojrzała na wkurzoną Lumen.

-Dobra, dobra, jestem nie letnia bla, bla, bla nie powinnam się była z nim pieprzyć. Lu rozumiem, że się martwisz, ale no wiesz… ja już od dawna uprawiam seks i takie tam, a miałam ochotę się zabawić, to się zabawiłam. Poza tym… James… on jest uroczy!

-Ja pierdolę!

-Idź lepiej pierdol Kirka kochana.

            To chyba nie pocieszyło blondynki, bo wyszła jeszcze bardziej wkurwiona niż przyszła. Spodziewała się, że jej chłopak będzie zły na Jamesa za to, co ten z nieletnią robił, ale nie oni w najlepsze sobie pili piwo!

-Kurwa! Maiłeś go opierdolić!

-Za to, że spał z Nati? Niech dziewczyna robi sobie, co chce. Poza tym, to nie był jej pierwszy raz, bo gdyby był, to bym go zabił. – Uśmiechnął się do swojej dziewczyny. – Twoje zdrowie kochanie.

-Nie no, ja tu z wami wszystkimi oszaleję! – Usiadła zrezygnowana na krześle.

-Nie musisz kochanie, James zabiera Nati gdzieś tam i będzie trochę spokoju.

-Gdzie ją kurwa zabierasz zboczeńcu?! Chcesz ją zgwałcić?!

-Przecież ona ulegnie mojemu urokowi i to już wtedy nie będzie gwałt moja droga.

-Kirk, trzymaj mnie, bo zapierdolę gnoja!

-Przecież on tak gada, żeby cię rozzłościć jeszcze bardziej.

-I dobrze mu to wychodzi!

-Coś czuję, że zostaniemy najlepszymi przyjaciółkami i będziemy urządzać piżama party, malować sobie paznokcie, nakładać maseczki i oglądać komedie romantyczne.

-Ja pierdole, James, jebnij ty się w łeb!

~*~

            Obudziła się w nocy, tak to na pewno była noc, bo było cholernie ciemno. Była obejmowana w tali przez swojego mężczyznę. Czuła jego oddech na swojej łopatce. Ostrożnie odgarnęła jego dłoń ze swojego brzucha i wymknęła się z jego objęć. Wstała, popatrzyła na niego i pocałowała go delikatnie - tak żeby go nie zbudzić, w policzek. Wyciągnęła spod łóżka linę z zawiązana już pętlą. Długo trenowała, żeby w końcu wyglądało to jakoś estetycznie. Z krzesła stojącego pod oknem wzięła sukienkę. Spoglądnęła ostatni raz na swojego chłopaka, już zaczynała tęsknić. Wybiegła z sypialni, zamknęła tylko za sobą drzwi, żeby żaden hałas go przypadkiem nie zbudził. Udała się do łazienki. Ubrała czarną, zwiewną kieckę na siebie, nałożyła mocny makijaż i wyszła. Starała się iść tak, żeby schody nie skrzypnęły ani razu. I udało jej się to. Z pokoju Nati nie dobiegały żadne dzikie dźwięki, toteż musieli z Jamesem już dawno spać. Wzięła jeszcze tylko taboret z kuchni i wraz z nim wyszła na zewnątrz. Było zimno, ale nie przeszkadzało jej to. Wiatr niewdzięcznie rozwiewał jej włosy na wszystkie strony. Raz o mało co się nie wywróciła na twarz. Poszła do ogródka, gdzie rosła potężna lipa, o tej porze roku była już bezlistna i przykryta puchatym śniegiem. Obwiązała drzewo dookoła liną. Zarzuciła koniec z pętlą najwyżej jak mogła. Udało się za pierwszym razem. Lina otoczyła gałąź. Podstawiła tylko taboret pod zwisający sznur z pętlą, którą założyła sobie na szyję.

-Żegnaj świecie! – I skoczyła.